Yarım Yamalak Hayatlar !

Annelik; muhteşem bir duygu. Her duyguyu aşırı yaşamak demek, annelik. Sonsuz ve karşılıksız bir sevgi. Ama çok zor... aynı anda herşeyi yapmak, düşünmek, endişelenmek çoğu zaman çok yoruyor.

Son zamanlarda çocuk sahibi olmak istemeyen kadınların sayısı artıyor. Ki ben bu kararın önünde saygıyla eğiliyorum. Bu kararın arkasında birçok neden var. Öncelikle ekonomik boyutuyla baktığımızda kadının, işi ile çocuğu arasında sıkışıp kaldığını görüyoruz. Çocuk; ilgi, sevgi istiyor haliyle bunun içinde zaman gerekiyor. Diğer taraftan çalışması da gerekiyor ki aile ekonomisine katkıda bulunsun. Maalesef tek bir maaşla geçinmek günümüz şartlarında pek mümkün değil. Hele bir de asgari ücretse vay halinize. Anne iş ile çocuk arasındaki ilişki yüzünden ‘yetersizlik’ hissiyle yaşamaya başlıyor. Diğer bir tabirle anne mutsuz, sinirli, yorgun birine dönüşüyor. Çünkü kafasının içinde sürekli olarak yapılması gereken ama bir türlü yapılamayan tonlarca işler var. Çocuğu parka götürmek, çocuğun eğitimini takip etmek, çocuğun psikolojisini düşünmek, kendi kariyerinde yükselmek, eşiyle kaliteli vakit geçirmek, evdeki düzeni sağlamak gibi uzun upuzun bir liste.

Sosyal hayatına uzunca bir ara veriyor. Geri döndüğünde ise ortada konuşacak kimse kalmıyor.

Erkek için pek birşey değişmiyor. Baba ünvanını aldığında  anne gibi birşeylerden fedakarlık yapmak zorunda kalmıyor. İşine zamanında gidip, kendini işine yüzde yüz verebiliyor. Kariyerinde yükseliyor. Arkadaşlarıyla arada bir çay, kahve içip, iki lafın belini kırabiliyor. Evdeki işlerden kendini sorumlu tutmuyor. Yemek, çamaşır, bulaşık, ütü, temizlik, çocuğun bakımıyla ilgilenmeyi kendine dert etmiyor. Bunları dert etmeyince ortaya çok daha büyük sorunlar çıkıyor. Kadın tüm bunları tek başına yapınca tükeniyor. Rengi solmuş bir kıyafet gibi eski ve yıpranmış oluyor. Sonrada dönüştürdükleri kadın beğenilmiyor...

Olmaz arkadaşlar böyle hayat olmaz. Bu sistemi yukarıdan aşağıya revize etmemiz gerekiyor. Devlet, kadınlardan çocuk istiyorsa, kadının çocuğu ile işi arasındaki dengeyi kurmasını sağlayacak. Gerekirse tüm iş yerlerinde çocuk bakımevlerini zorunlu kılacak ki o anne hem işine kendini verebilsin hemde anne olarak çocuğuna dokunabilecek bir adım mesafede olabilsin. Erkek baba olmak istiyorsa, tabiri caizse soyunun devamını istiyorsa kadının yükünü hafifletecek. Ev işlerinden çocuk bakımına kadar her konuda becerikli olacak. Anne mutlu olacak ki o evdeki herkes mutlu olsun.

İşte tüm bu sorunlar hal olduğunda kadınlar, anne olmaktan korkmaz. Ama deve kuşu gibi kafamızı kuma gömüp bu sorunları görmezden gelirsek kadınlar artık anne olmak istemez, haliyle erkeklerde baba olamaz, ülke nüfusu da genç kalmaz.