KEÇİ BURCUNDAN BİR ŞİİR BİR YORUMŞİİRKALBİM ÜŞÜYORDIŞARIDA ÇÖL SICAKLARIKALBİMDE SİBİRYA SOĞUKLARISARKITLARIN HER BİRİ BOYUM KADARCAM BUZ TUTMUŞ GÖSTERMİYOR ÖTESİNİYORGAN BUZ TUTMUŞYATAK KEMİKLEŞMİŞ SOĞUKTANDALDALANMAK İSTEDİM BİR ÇEŞME BAŞINDASUYU AKMIYORÜŞÜYORUMDUYGULARIM BUZ TUTMUŞKALBİM ÜŞÜYOR.. HİÇ BU KADAR ÜŞÜMEMİŞTİMTEMMUZ TABAKTAÇORBAM BUZ KESMEMİŞTİ TOPRAK ÇANAKTAHAYALLER GÖRÜYORUM ÇEVREMDEBUZDAN HAYALLERBENİ GÖRÜYORLAR MI ACABA?SANIRIM GÖRMÜYORLARGÖLGE KAHKAHALAR ENGELLİYOR GÖRMELERİNİNE HALİN VAR SA GÖRDER GİBİLERÜŞÜYORUMTENİM ALEV ALEVKALBİM ÜŞÜYOR DONMAK ÜZEREYİMRÜYALAR GÖRÜYORUMANNEMBABAMVE SENKABRİSTANDAYIMISINIRIM DİYE SARILIYORUM MEZAR TAŞLARINAGİREBİLSEM TOPRAĞIN ALTINAISINACAĞIMBURASI BENİM OCAĞIMBURADA DONMAYACAĞIMKALBİM DE ISINACAK BURADARUHUM DASONRA RÜYADIR DİYORUMYA ÇIKAR YA ÇIKMAZVE UYANIYORUMGERÇEKLE KUCAKLAŞIYORUMKALBİM KONUŞMUYORSADECE ÜŞÜYORO DA BEN GİBİ YALNIZBUZ KESEN DUYGULARIN ESİRİSEVGİLERİNÖZLEMLERİNESKİ SICAKLIĞINI ARIYORUMBULAMIYORUMKALBİM ÜŞÜYORBENİ DE TİTRETİYORIINASIL KİKARANLIK YOĞUNLAŞINCAGÜN DOĞARHER YANI IŞIK BOĞARAYNEN ÖYLEBİR ANDA ÇÖZÜLÜVERDİ BUZLARISINDI KALBİMSIĞINDIM ALLAH’AKUTSAL DERGAHABİR EL OKŞADI KALBİMİSICAK MI SICAKBURAM BURAM RAHMETDALGA DALGA SABIRUMUT VE SEVİNÇ İÇ İÇEISINDI KALBİMKALBİMDEN TUTTU RABBİM!..MEVLÜT MERGEN AMİDİ22.07.2021 PERŞEMBE - DİYARBEKİRBİR YORUMBazı durumlar var ki istemeden düşeriz içine, elimizden çıkan bir kaza, dilimizden dökülen bir söz gibi sorgulandığımızda “istemeden oldu” savunmamız olur, onun için derim ki bu şiir “istenmeden” vücut buldu gönül bahçesinde, yani tasarlanmış değildi, kalem kağıt bile yoktu elimizde, sadece istemeden dokunduğumuz tuşlar yan yana getirdi, mısraları…Desem ki gönlümüzün duygularıdır bu şiir değil, sadece anlatılması güç ruh” halimizin yansımasıdır o mısralar, çok sıcak yaz günlerinden bir anda zemheriye düşmüş olmaktır, aşırı sıcakların arasında üşümek, titremek ve donma hissine kapılmaktır, “ölüm” özlemi varsa de “korkusu” yoktur, önden gidenlere yetişmek, onlarla buluşmak istemektir.Bir de “canlanan” hatıraları anmak, buz tutmuş olsalar da onları bir bebeği okşar gibi okşamak istemektir, daha açıkçası hatıralarda yaşamak istemektir, hatıralar unutulmazdır, ancak başkalarıyla, paylaşıldığında daha da güzeldir, ne kadar anlatırız değil mi askerlik hatıralarımızı, aradan yarım asır kadar bir zaman geçse de ilk zamanki gibi anlatırız, sanki yeni terhis olmuş, ailemize, sevdiklerimize kavuşmuşuz gibi..Yanımızda anlatacak kimseyi bulamadığımızda kalbimizin üşüdüğünü fark ederiz, anlarız ki kalbimizi üşütmeyen onları hep sıcak tutanlardır, anamız, babamız ve eşimiz, çocuklarımız ocağı hiç söndürmeyenlerdir…Ufukta hiç göremediğin, ya da görmek istemediğin gün gelmiş, ocak sönmüş, kara kış bastırmıştır, ne kadar iki avucunun arasına üflesen de nafile, çünkü ısıtamıyorsun, soğuk kılcal damalarına kadar işlemiş ve kalbin üşütür olmuştur.Ana-baba ve sevgili mezarda ve sen onların mezar taşının sıcaklığından medet ummaktasın, “yanınıza gelmek istiyorum” desen de gidemezsin, çünkü bu senin elinde değil, hem bilemezsin ki şimdi onları yaratan nerede nasıl yaşatmaktadır etmektedir, senin onların yanında kalacak yerin var mıdır?Düşündükçe üşümektesin, kalbin üşümektedir.. Tek tesellin vardır bu alemde sende devamlı kalamazsın, üzerinde yürüdüğün “kader” çizgisi seni de öte aleme götürmektedir, o zaman sığınmalısın Allah’a ve kutsal dergaha!..Selam ve dua ile.