Yaşıyoruz ama boş yaşıyoruz

Doğduk yaşıyoruz ama nasıl yaşıyoruz. Sürekli dünya işleriyle ilgiliyiz.

Büyürken, bazılarımız imkânsızlıklarla, bazılarımız bol imkanla hayatı yaşıyor. Hastalıklar, kazalar var. Sürekli bir yere gidiyoruz bu hayatta. Var olmak için çabalıyorsun, hem kendin hem de ailen için. Ayrılıklar da yaşıyorsun bu hayatta kavuşmalarda.

Ev, araba alıyoruz, satıyoruz. Evimizi onarıyoruz. Doları, altını düşünüyoruz. Mal mülk için kavga ediyoruz. Boş olan dünyada boş işlerle uğraşıyoruz. Ama bunlarda yaşamın bir parçası. Yinede boşa gidiyor.

Asıl yapmamız gereken şeyleri yapmıyoruz, ya da az yapıyoruz. Ne mi bunlar? Tabi ki öteki dünyayı düşünmek, orası için bir şeyler yapmak. Yani ibadet etmek. Maalesef dünya işleri ağır basıyor. Allah dünya işlerini bizi sınava tabi tutmak için tatlı yapmış. Ama bilmeliyiz ki ibadet en tatlı şeydir. Bu sınavı kazanmak için önceliğimiz rabbimizin yap dediklerini yapmak olmalı. Çünkü bir gün öleceğiz ve gerçek olan yaşama gideceğiz.

Dünya işini de yapalım ama doğru bir şekilde. Bir gün bu dünyadan göçüp gideceğimizi unutmayalım.