Kopyala yapıştır hayatlar

Genel bir söylem vardır ‘’Bu gençler nereye gidiyor?’’ Oysa bu sorunun cevabı sanıldığı kadar da zor değildir. Biz nereye gidiyorsak onlarda oraya geliyor. Bir tren düşünün başı nereye giderse sonu da oraya gider değil mi? İşte bizim de gençlerle olayımız bu. Biz nereye gidiyorsak onlarda oraya gelirler. Biz gençlere televizyonlar açıyoruz, hep kandırmanın olduğu zenginliğin övüldüğü insanları atlatmanın anlatıldığı şiddetin olduğu kurnazlığın sadakatsizliğin zekilik sanıldığı televizyonları açıyoruz gençler burada her şeyin kolayını hızlısını öğreniyorlar. En kısa yoldan köşeyi dönmek dediğimiz tabiri uyguluyorlar ve artık emek, çaba, adalet, sadakat, vicdan olmuyor bu gençlerin pencerelerinde hayata bakış açılarında hep kısa yoldan yapılacak işler oluyor pencerelerinde sonra zahmete girmiyorlar zamanla hiç birşey için ne adam gibi sevebiliyorlar, ne adam gibi iş bulabiliyor ne de çalışabiliyorlar çünkü artık tek bir şey önemli oluyor onlar için kısa yoldan yapılan işler emeksiz çabasız içi boş işler sevgi olmayan ilişkiler tüm hayatları kısa yoldan oluyor sonra.

Mesela eskiden bir ödev olduğunda tüm kitaplar bulunur saatlerce aranır önemli yerler çizilir sonra tek tek yazıya geçirilirmiş. Oysa şimdi bunların hiçbiri yok kısa yoldan hayatlar yaşandığı gibi kısa yol tuşlarıyla da hayat sürüyor. Gençlerimiz kopyala yapıştır yapıyorlar. Mesela ondandır ki günümüzde mutsuzluk fazla çünkü kopyala yapıştır hayatlarımızda hep başkalarının hayatlarına özeniliyor. Mesela  kimse bir dal papatyanın kokusunun verdiği mutluluğu tatmıyor, kimse saatlerce roman okuyup gözlerini ağrıtmıyor, kimse bir işi yorgun düşene kadar yapmıyor çünkü başkası çok daha fazla kazanıyor.

Ondandır anlatmayalım gençlere rahat hayatları. Varsın rahat olmasınlar. Akşama kadar yorulup bir dal papatyayla mutlu olsunlar….