Garip dünya

Ne gariptir bu dünya, kimi zengin kimi fakir.

İnsanların tek düşüncesi nasıl para kazanacağım.

Ne var ki kazanılan paranın neyi getireceğini neyi götüreceğini hiç düşünen yok.

Para gelsin de, helal ‘mi haram ‘mı hiç düşünen yok.

Yeter ki gelsin.

Ne var ki bir gün bu yaşam sona erdiği zaman, bu kazancın hesabı sorulduğu zaman ne cevap vereceğim Yaradan’a düşünen yok.

Zengin fakiri ezmek için elinden geleni yaparken, fakirin tek düşüncesi evime nasıl helal para kazana cam çoluk çocuğuma helalden nasıl ekmek götüre cem.

İste bu da bir inanç meselesidir.

Para öyle bir şey ki insanın vicdanını, merhametini ve insanlığını elinden alabiliyor.

İnsanların paraya karşı duyduğu özlemin yarısını Yaradan’a karşı duysa, işte o zaman haram ortadan kalkar.

Vicdan, merhamet, insan sevgisi ve şefkat başlar, Bu şefkat ve sevgi başladığı zaman her taraf süt liman olur.

Ömür dediğin ne ki bir düşünün, hiç farkına varmadan bir bakıyorsun yaşın 70-80’i bulmuş, geriye baktığın zaman bu vaktin nasıl geçtiğinin bile farkında değilsin, çünkü yaşamın boyunca tek düşüncen PARA.

İnsanlar ölümü ancak bir yakını vefat ettiği zaman gittiği mezarlıkta aklına gelir, o mezarlık kapısından çıktıktan sonra her şey unutulur.

Her insanın sonunda varacağı ve ebedi yeri olan işte bu resimde gördüğünüz, kapısız, Penceresiz, Yastıksız, Yorgansız ve sobasız olan bu karanlık çukurdan başka gideceği yer yoktur.