Ey Sevgili İnsan Sen Sen Ol!

Ey Sevgili İnsan Sen Sen Ol!

Ey sevgili insan!

Sen sen ol, gösteriş ve riyadan uzak tut kendini!

Ne kadar mahir olursan ol yenemezsin iblisin fendini.

Gümbür gümbür akan gönül tarlalarını sulayan pınar ol!

Ama taşırma sevmeyi şiar eden insanlarının sabır bendini!

Ey sevgili insan!

Sen sen ol, incitme insanı asla ve yıkma gönül evini!

Yarına bırakma bugün yapman gereken görevini!

İnce eleyip sık dokumaz, aklını başına devşirmezsen,

İstesen de terbiye edemezsin nefsin azgın devini.

Ey sevgili insan!

Sen sen ol, ihmal etme yüce Allah’a olan kulluğunu!

Şükrünü ziyadeleştir,gördükçe nimetlerin bolluğunu!

Nedamet duyar iki gözden iki çeşme ağlarsın,

Yaşarken görürsen sevdiklerinin yokluğunu.

Ey sevgili insan! 

Sen sen ol, mizanın önündeki hal ve ahvalini unutma!

Acından öleceğini bilsen de haram lokma yutma!

Dünya nimetlerinin tamamını verseler bile,

Rahmani çizgiden taviz verip de kişiliğini satma!

Ey sevgili insan!

Sen sen ol, sayılı ömür miadını geçirme boşuna bil kıymetini!

Sabırla bekle her daim, şanı yüce yaratanın merhametini!

Neye mal oluyorsa olsun üşenme!

Kazanmaya çalış, fikri güzel gönlü güzellerin muhabbetini!

Ey sevgili insan!

Sen sen ol, bakmakla yükümlü olduklarını, helalinden besle!

Mazlumların hakkını gözet zalimleri tersle

Sıkıntıdan ölecek olsan bile,

Göründüğü gibi olmayanları sevme, paylaşma derdin herkesle!

Ey sevgili insan! 

Sen sen ol, muhabbet fedailiğinden vazgeçme!

İnsan görünümlü herkesi, kendine dost olarak seçme!

Kapı kapı dolaş, hayır ve hasane topla!

Topla ki nazik bedenini dayanamayacağın narlara düşürme!

Ey sevgili insan!

Sen sen ol, gönlünü rahmani muhabbetlerle doldur!

Muhammedi gül ol, dikenleri büyümeden soldur!

Ne kadar günahkâr olursan ol,

Unutma asla her şeye kadir olan, Allah’ın mağfireti boldur

Ey sevgili insan!

Sen sen ol, tevessül etme kemiğine dayansa bile bıçak!

Durma bir an önce hayırlı işlerle cürümlerini yak!

Hangi hal ve ahvalde olursan ol üzülme!

Her daim durumu senden daha düşük olanlara bak!

Ey sevgili insan!

Sen sen ol, tefekkür et o daracık kabirdeki hal ve ahvalini!

Sen yaşadıkça alma hiç kimsenin ah ve vebalini!

Şahlanıp gitsin dörtnala gönlündeki rahvan atın!

Ama ne yaparsan yap, dost edinme kendine zalim ve haini!

İBRAHİM HALİL DEMİR'İN ŞİİRİ