Topraklarımız birer birer betonlaşıyor. Her yerde neredeyse inşaat var. E tabi hatırı sayılır paralar dönüyor bu sektörde. İnsan tüketen bir varlık ama bu tüketim bizim ve bizden sonraki nesillerin sonunu getirecek.
Bir bir gözden çıkarılan bu topraklar, bizim yaşam kaynağımız, olmazsa olmayacağımız bir öneme sahip. Kırmızı Mercimek, buğday, mısır, arpa, pamuk, susam, karpuz, üzüm gibi çok sayıda besin kaynağımızı karşılayan tarım ürünlerine sahibiz. Ama betonlaşıyor bu verimli topraklar. Birer birer yok oluyor.
Kentselleşmenin getirdiği bu kapitalist düzende çok büyük bir tehlikenin içerisindeyiz. Sattığınız ya da aldığınız bu toprakları rant alanlarına çevirenler, kazandığınız paralar maalesef ki yarın toprağın bize verdikleri karşısında hiçleşecek. Çünkü toprağa eş değer hiçbir şey yok.
Tarım bir ülkenin ana kaynağıdır. Hem gelir kaynağı hem de gıda ihtiyaçlarının karşılanması açısından hayati öneme sahip. Tabii desteklenmesi gereken gelişmesine ve büyümesine imkân sağlanması gereken bir sektör. Bunu doğru yönetmek ve cazip kılmak da gerek. Ana kaynağımız, özümüz olan topraklarımızı korumalıyız.
Tabiat ananın bize verdiklerini büyük bir şükranla aynı zamanda onu incitmeden ve kaybetmeden bizden sonrakilere emanet etmekle yükümlüyüz...