Şimdi nerde o günler dediğimiz zaman, eski Diyarbakır’dan söz ediyoruz. Bir zamanlar her sokak başında gümbür gümbür akan katsallar şimdi nerede. Hazret Süleyman yanındaki Aslanlı çeşmenin teki nerede? Eski konaklar, eski evler nerede? Hevsel Bahçelerinde yetişen Marul, yarma şeftali, dolmalık patlıcan, tere otu, nane, acuce nerede?Bağlardaki Köşkler, üzüm bağları, köşklerin etrafını çeviren böğürtlen ağaçları nerde?Salı ve Cuma günü sinemalara kaçan bayanlar nerde?Sokaklarda elmalı şeker, pamuklu şeker, panıspanya satanlar nerde?Sokaklardaki Ali şanlar, deli İlolar, Aynolar nerde?Caddelerde eliyle direksiyon kullanan korna çalan Abdulatif nerde?Sokak sokak dolaşıp eşek üstünde yük yük kavun karpuz satanlar nerde?Faytonlar, at arabaları, faytonların arkasına asılan çocuklar nerde?Dostluk bağları, komşuluk bağları nerde?Analara, babalara büyüklere karşı olan saygı sevgi nerde?Sokaklarda peçiç, gari para, birdirbir, saklambaç oynayan çocuklar nere?Hepsi kayboldu bu kadim şehirde, unutuldu gitti, ne oynayan çocuklar var, ne saygı ne sevgi.Şimdilerde her şey menfaate dönmüş, kardeş kardeşe bile yardım etmekten uzak dururken eskiden bırakın kardeşe yardımı komşunun bir derdi olsaydı o mahallenin bütün halkı o komşusunun derdine deva olmak için el birliğiyle yardım ederdi.Şu anda eskilerden kalan Diyarbakırlılar yeni yeni Diyarbakır’ın eski günlerini dile getiriyor ve yan yana geldikleri zaman o günleri yad ediyorlar.Diyarbakır’ın eski günlerini yeni nesil bilmez ve bilemez, istediğin kadar anlat, ancak o günleri yaşayanlar bilir.