BİR ŞİİRGÖRDÜMKitabım okudum, haşre varmadan,Bölüm, bölüm gerçek yazılmış gördüm.Gah kalem ile gah kameradan,Mezarım sengine kazılmış gördüm. İlk bölüm gençliğim, zikzaklı günler,O günün neşesi bugün hüzünler,O gün gülen yüzler bu gün küskünler,Kabrimi kalplerde kazılmış gördüm. Har vurup savrulan şu gençlik demi,Aymazlık gölünde batan ilk gemi,Bilmeden yaşanmış gündüz gecemi,Mücrim listesine asılmış gördüm. Kimi gençliğini gönlünce yaşar,Kimi de ben gibi otuzda şaşar,Yüklenir encamı, boynundan aşar,Sevilmeden sevmek nasılmış gördüm. Sahte gülüşlere meyil etmişim,Hayal bahçesinde güller dermişim,Gönlüm paspas edip yere sermişim,Nadan ayağıyla basılmış gördüm. Evlad-ü ayalim çevremi sarmış,Fani dünya meğer ne kadar darmış,Mutluluğu insan bu günararmış,İblisi  önümde kasılmış gördüm. Çileli bölümde ben ve eşim var,Ne evlat yar olur, ne kardeşim yar,Zayıf bedenimi beklerken mezar,Gençlik yitirilen fasılmış gördüm. Son güne yürürken yorgun ayağım,Dalından düşecek kuru yaprağım,Gözyaşım yararsız, kuraktır bağım,Kendimi köşeye kısılmış gördüm. Umudum yok mudur, elbette vardır,Yaradan kuluna hakiki yar’dır,Peygamber sevgisi sonsuz bahardır,İblis’in tuzağı kurulmuş gördüm. Günahım sevabım hep o kitapta,İnceden inceye ve ayrı bapta,Tövbemin boyutu semavi çapta,Rabbimin affı da Hak’tanmış gördüm. Bilerek koşmadım ben O’na ortak,“Bir” olan O’dur, kadir-i mutlak,O’dur güldürecek, O’dur yakacak,Yürekte İnancım çoktanmış gördüm. Kitabın son demi, benim son demim,Dileğim Allah’tan kurtulsun gemim,Rahmet nebisidir, efendim benim,“Şefaat” elinde sancakmış gördüm. Mergen’im!.. Umudu kalbinde taşı,Dünyanın sen gibi kocadı başı,Ezilsin İblis’in secdesiz başı,Haşrimi ölmeden yaşanmış gördüm!..MEVLÜT MERGEN AMİDİDiyarbekir, 19.11.2011BİR YORUMG Ö R D Ü M!..Bu sayfada paylaştığımız şiirlerimizle kendi ruh halimizi, sıkıntılarımızı, sevinçlerimizi ve de inançlarımızı dile getirmeye çalışıyoruz, istiyoruz ki o şiirlerde birileri de kendini bulsun onlarında hissiyatına tercüman olmuş olalım. Okuuğunuz “gördüm” şiiri öte dünyayı tefekkür ettiğimiz bir zamanda yazıldı, aslında herkes bu dünyada işledikleriyle “cennet” ehlinden ya da “ateş” yurdundan olup olmadığını bilir, bilir de kiminin yüce yaratıcıdan “af” beklentisi olduğu için yaşayacağı günler adına “gam” çekmez, kimi de inanmazlık zırhına bürünmüştür de gününü gün etmeye çalışır.Gerek yüce kitabımızda, gerekse sevgili peygamberimizin (s.a.v.)  mübarek sözlerinde bizlere haberi verilir öte dünyanın, orada inanan inanmayan herkesin işlediklerini yazan, kayıt altında tutulan bir kitabı vardır ve günü geldiğinde kendisine “oku kitabını” denilir.Biz geçmişte yaşadığımız günleri ve o günlerin içinde işlediklerimizi gözümüzün önünde tuttuğumuzda sözünü ettiğimiz o kitabın deyim yerinde ise sayfaları arasında gezindik ve gördüklerimizi yazalım istedik, ihtimaldir “noksan” yazdık, tamamı ve en doğru olanını da o günde melekler elimize tutuşturup “oku kitabını” dediklerinde okumuş olacağız.Aslında o günün dehşetinden hepimizin sakınması ve kendini o güne doğru “dizayn” etmesi gerekir, çünkü o gün geldiğinde “geri gideyim, yanlışlarımı düzelteyim” isteği kabul edilmez de “sen oradan gelmiyor musun?” denilir,Biz çoğu zaman şiirlerimizde olsun, yazılarımızda olsun “U” dönüşü tavsiyesinde bulunuyoruz, bu tavsiyeyi önce kendimize yaptık, “zararın neresinden dönülürse  karın orada” olduğuna inandık, istiyoruz ki bu gerçek hüsn-ü kabul görsün..Günah işlemekten kaçınırken günahların en büyüğü olan ve dönülmedikçe affı olmayan bir günahtan, açıkçası Allah’a şirk, yani ortak koşulmasından kaçınılmasını dilimizin döndüğünce söylemeye çalıştık.Konu hayli önemli ancak bu günlük bu kadar diyelim başka bir gün başka bir şiirimizin yorumunda buluşalım istiyoruz..Selam ve dua ile.