Köpekler yüzyıllardır insanlarla süregelen kadim bir dostluğa sahip canlılardır, bunu da herkes bilir. Ancak Hachiko’nun hikâyesi diğer tüm insan geçinenlere ibretlik bir hikâyeydi.

Profesör Ueno’nun sevgi dolu hikâyesi neredeyse 100 yıl geri gidiyor.  Profesör Ueno, safkan Akita türü, iri beyaz bir erkek olan Hachiko’yu henüz bir bebekken yanına alır. Hachiko’nun sıra dışı özellikleri, özellikle dostuna duyduğu sadakatte kendini göstermektedir. Prof. Ueno her gün sabah saatlerinde profesörle birlikte evden çıkar. Tren istasyonunda akşama kadar profesörün ders verip dönmesini bekler akşam olduğunda profesörle birlikte eve döner. Hachiko’nun bu olağanüstü sevgisi ve sadakati tren istasyonunda çalışanların ve çevredekilerin dikkatini çeker. Fakat bir gün hachiko tren istasyonuna gelmiş orada her zaman ki gibi sahibini beklerken sabaha kadar gözünü kırmadan beklediği halde gelen giden olmaz. Hachiko’nun bu bekleyişi tam 9 yıl sürer istasyonun önünden biran bile ayrılmaz. Ölümün ve zamanın ne olduğunu bilmediği için ne sahibinin öldüğünü anlamıştır hachiko ne de onu ne kadar süredir beklediğinin farkındadır. Oysa onun bilmeden yaptıkları efsanevi bir hal almış dillere destan bir öykü olmuştur.

Şimdi neden mi bu öyküyü anlattık sizlere çünkü beğenilmeyen dünyanın insanlar için yaratıldığını düşünen hayvanlara bir kap suyu çok gören biz insanlar oysa hayvanlar bize ne dersler veriyorlar. Onların masum, tarafsız, sonsuz sevgisini bizler hiçbir zaman birbirimize göstermezken kendi ırkımıza dahi oldukça zarar verirken hayvanlar bu denli sadık kalıyor oysa. Biz insanlar yıllarca neler neler paylaşmışken biran da ‘’ne yaptın ki ‘’ diyebilirken birbirimize hayvanlar bir kap su ve yemek ile sonsuz sadakat gösterebiliyorlar. Dilerim hayvanlar kadar sadık oluruz.