Geleneksel eğitim sistemleri, öğrencilerin belirli bir fiziksel mekânda, genellikle bir sınıf odasında eğitim almalarını gerektirir. Ancak, dijital ve uzaktan eğitimle birlikte, öğrencilerin kendi konforlu ortamlarında eğitim alabilmesi mümkün hale gelmiştir. Bu durum, öğrencilerin kendilerini daha rahat ve güvende hissetmelerine olanak tanırken, aynı zamanda eğitimlerine daha fazla odaklanmalarını sağlar. Dijital ve uzaktan eğitim, öğrencilere derslerini istedikleri her yerde ve her zaman alabilme esnekliği sunar. Evlerinde, kütüphanelerde, parklarda hatta seyahat ederken bile öğrenmeye devam edebilirler. Bu, özellikle iş veya aile sorumlulukları olan öğrenciler için son derece avantajlıdır, çünkü geleneksel sınıf saatlerine uyum sağlamak zorunda kalmazlar.
Ayrıca, dijital eğitim platformları genellikle farklı öğrenme stillerine ve ihtiyaçlarına uygun çeşitli materyaller sunar. Öğrenciler, kendi tempolarında ilerleyebilir ve konuları daha derinlemesine araştırabilirler. Bu da öğrencilerin öğrenme deneyimini kişiselleştirerek daha verimli hale getirir. Ancak, bu esneklik ve özelleştirme avantajlarına rağmen, dijital ve uzaktan eğitimin bazı zorlukları da vardır. Teknolojiye erişimdeki eşitsizlikler, öğrencilerin bu fırsatlardan tam olarak yararlanmasını engelleyebilir. Ayrıca, yalnızlık hissi ve sosyal etkileşimin azalması gibi sorunlar da ortaya çıkabilir.