Diyarbakır’da 1950’den sonra Bağlar İlçesinde başladı çarpık gelişme. Burada ucuz fiyatla satılan arsalarda hızlı ve kontrolsüz bir gecekondulaşma sürdü. Bu arada kent içinde de gelişigüzel yapılaşma arttı.1960 askeri ihtilal sonrasında bir süre Belediye Başkan vekilliği yapan Felat Cemiloğlu döneminde alınan bir Encümen kararıyla kentin sur içinin tümüne dokunulmazlık kazandırılmasına çalışıldı. Karara göre sur içinde kesinlikle kimseye inşaat izni verilmeyecekti. Hatta kimsenin eki yapıların görüşünü bozacak bir değişiklik yapmasına da…Bu sayede sur içinde tarihi yapılar korunacak, kurtulacaktı. Olmadı. Sonraki yıllarda, kente çevre köy ve ilçelerden hızlanan göç yüzünden bu karar uygulanmaz oldu. İşin içine politik hesaplar, rantiyeciler girince kentin dokusu iyice bozuldu. Özellikle 1970 ve 1980 yılları ve sonrasında, Diyarbakır’ın hemen tüm mahallelerine üşüşen çoğu cahil, yap-satçı müteahhitler tarihi kenti perişan ettiler. Büyük ailelerin çoğunu sur dışında oluşan modern Yeni Şehir semtine taşınmaları, bir bölümünün de kenti terk edip, batı illerine göçmeleri sonucu, el değiştiren avlulu, eyvanlı, havuzlu, bahçeli konakların, evlerin çoğu, birkaç daire uğruna yıktırılıp yerine çok katlı yığma beton binalar dikildi. Sokaklar daraltıldı. Temel kazıları sırasında kentin tarihi kanalları, su şebekeleri tahrip edildi. Bitişik nizam yükselen beton bloklar sokakların hem güneşini hem de nefesini kesti. Şimdilerde sokakların çoğu ışıksız, havasız, pislik içinde.Şu anda bu sokaklar arasında bulunan binalarda bir yangın olsa bu sokaklara itfaiyenin girmesi mümkün değil.