Diyarbakır’ın ilçesi olan Çermiğin ekonomisi, büyük ölçüde termal turizm, tarım, hayvancılık ve mermerciliğe dayalıdır. İlçedeki termal kaplıcalar, yılda on binlerce ziyaretçiyi ağırlamaktadır. Özellikle Haziran-Eylül Döneminde ziyaretçi akınına uğrayan kaplıcalar ilçe halkı için önemli bir gelir kaynağı oluşturmaktadır.Çermik ilçe nüfusunun %88’i tarım ve hayvancılıkla uğraşmaktadır. İlçede özellikle pamuk, buğday, arpa, darı, mercimek, nohut ve yem bitkileri yetiştirilmektedir. Bazı köylerde ise pirinç, Antep fıstığı, üzüm yetiştiriciliği ve seracılık giderek yaygınlaşmaktadır.Hayvancılıkta genellikle küçükbaş hayvancılık yaygındır ancak büyükbaş hayvancılık ve arıcılık da önemli bir potansiyele sahiptir.Çermik’in diğer bir gelir kaynağı da mermerciliktir. 1990 yılından sonra bölgedeki mermer yataklarının işlenmesiyle hem yeni iş sahası açılmış, hem de ilçeye ekonomik canlılık gelmiştir.Yurt dışında çalışan Çermik’li hemşerilerin sayısı oldukça fazladır. Gurbetçi olanlar daha çok Almanya, Hollanda, Belçika, Avusturya ve Fransa gibi Avrupa ülkelerinde çalışmaktadırlar.Ancak, son birkaç yıldan beridir Kuzey Irak, Rusya, Libya, Suudi Arabistan gibi orta doğu ülkelerine gidenlerin sayısı da az değildir. Bu vatandaşlarımız gerek Çermik ve köylerindeki yakınlarına gönderdikleri döviz ile gerekse yıllık izinlerinin çoğunu Çermik’te geçirdiklerinden ilçe ekonomisine büyük katkı sağlamaktadır.Çermikte eskiden yaygın olan dokumacılık, semercilik, demircilik, nalcılık, culfacılık, marangozluk ve kalaycılık gibi el sanatları, makineleşme ile birlikte yok olmaya yüz tutmuş durumdadır. Bu sanatı icra eden onlarca zanaatkardan ancak bir kaçı kalmıştır.