Her gün, her an zorlaşan hayat şartları üzerine sürekli olarak konuşuyoruz. Ekonomi üzerine çok şey yazılıp çiziliyor. Ekonomik krizin ruh sağlığını olumsuz etkilediğine dair birçok rapor ve araştırma bulunuyor.
Yoksulluk ve işsizlik; depresyon, intiharlara bağlı ölüm, birçok kötü alışkanlığın edinilmesine ve birçok psikiyatrik hastalık oranını ciddi olarak artırmaktadır.
Türkiye’nin, içerisinde bulunduğu şartları düşündüğümüzde neredeyse yüzde 90’nın ekonomiye bağlı, psikolojik sorunlar yaşadığını söylemek yanlış olmaz.
Artan fiyatlar altında ezildiğimiz ama yine de bu kötü gidişatın sorumluluğunu üstlenmekten çekinilen bir taraf var. Her taraftan bir çıkmazda olduğumuz, çıkmaya çalıştıkça daha da çok bataklığa batığımız ortada. Ama iyi bir haberim var sorun ekonomik değil psikolojikmiş…
Kirayı ödeyememek, pazara markete gitmeye korkmamızın sebebi parasızlık ya da ekonomik kriz değil psikolojikmiş. Yani bir araba ya da ev almak istiyoruz ama ekonomi yüzünden değil psikolojik olarak alamadığımızı fark ettik…
Çoğumuzun psikolojisi bozuk. Bunu biliyor hatta sebepleri de biliyoruz. Peki, nasıl düzelteceğiz bu durumu. Psikolojimiz düzelirse ekonomi düzelecek mi? Ya da tam tersi ekonomi düzelirse, alım gücü artarsa, yoksulluk ve işsizlik en aza indirdiğinde mi psikolojimiz düzelecek.
Hangi pencereden olaya bakmalı…
Önce neyi düzelteceğiz?
Sorun ekonomik yoksa psikolojik mi?