“Ayrılık yaman kelime” demiş eskiler..Doğduğu, ekmeğini yediği, suyunu içtiği, havasını soluduğu yerden ayrılmanın hasretini zaman geçtikçe daha iyi anlıyor insan.‘’En güzel şiirler, en güzel türküler, en güzel öyküler sıla hasreti çekilirken yazılır’’ derler. Doğrudur…Gurbette şiirler bir başka duygular içinde dile gelir. Burada sevgi, burada tutku, buram buram insanın yüreğine oturur. Kor olur, yakar kavurur..Sözcükler, dizeler insanın boğazında düğümlenir. Her sözcüğün, her dizenin ayrı bir anlamı, ayrı bir anısı vardır çünkü.Ayrılığın ne yaman bir şey olduğunu sıla hasreti çekenler çok iyi bilir.Bu nedenle daha fazla uzatmadan, Diyarbakır’a Hasret şiirlerine bırakalım sözü.Bazı dergilerden, kitaplardan gazetelerden toplanır bu şiirler.Kukusuz daha binlercesi var. Ben gönlümün elverdiği kadar bir tanesini seçtim. Bunların arasında Diyarbakır’lı olmayanların şiirleri de vardır. Adana’lı Dr. Yusuf Erkişi bunlardan biri. Diyarbakır’da okuduğu yıllarda sevmiş kentimizi. Yıllar geçtiği halde, Diyarbakır özlemi ile yanar tutuşur Erkişi.O da başkaları gibi tam bir Diyarbakır sevdalısı..Şiirlerin tümünde ortak duygu Diyarbakır özlemidir. Bunlar, Diyarbakır’dan ayrı düşmüşlüğün feryadıdır bir bakıma. Çoğunda Diyarbakır’ın eski güzellikleri vardır. Çünkü bunu yazanlar o güzellikleri yaşamışlar..Onlar, Diyarbakır’da iken daha bir güzeldi Dünya..Okuyunca daha iyi anlayacaksınız bu duyguyu..Şevket Beysanoğlu’nun bu şiiri hasreti anlatıyor.HASRET(Doğduğum yer)Gurbette kalbime dolan hasretin,Eritir mum gibi, beni ey diyar.Dolaşsam, gezsem de bütün cihanı,Bulamam ruhuma yakın sen kadar.***Gül gibi açsam da çabuk solarım,Sensiz her şey kara, her işim yarım.Ey, benim cennetten güzel diyarım,Bahtiyar olsam da sensiz, ne çıkar..