Sanatçıya yaklaşımı farklıdır. Sanatçının gözlem yapması değişiktir: “O, bir yorum dehası, bir açıklama furyasıdır. Anlatacak, anlatacak, bin ayrıntıyla görüşe aldanmamalarını dünya yurttaşlarına söyleyecektir.”(sh 21) Bu yorum, Şairi” Sanat, kaçsa da inkâr etse de ‘Tanrıya doğru’dur hep” fikrine götürür.(sh 23)Sezai Karakoç, sanatçıda ilahî duyumlar olduğunu kabul eder. Çünkü sanatçı, “Peygamberler de gelmişlerdir; ama onlar ‘dosdoğru’ gelmişlerdir. ‘Gönderilmişler’dir. Gelmenin, gönderilmenin bilincindedirler. Oysa, sanatçı, çoğu kez geldiğini bile bilmez. Ya da çok sonraları onun farkına varır. Bazen da ta gidinceye kadar bu ‘geliş’ten haberli olmaz.”(sh 21) Şair’i inancından dolayı metafizikle fazla ilgilenir bulanlara adeta verilen cevap:”Şairler, hiçbir çağda, metafiziğe yabancı, fizikötesinden vareste olmadılar. Onda müstağni kalamazlar, ne yapsalar…”(sh 26) Karakoç’un İslamın Dirilişi adlı eserinde şehirlere seslenişi vardır:” Ey Dicle, Ey Bağdat, Ey Şam, Ey Fırat, Ey İstanbul, Ey Diyarbakır, Ey Nil, Ey Mısır, Ey aydınlık şehir Medine nerde senin kelimeleriyle, ürpertili sesleriyle, insanlığı, bal rengi bir insanüstüler bölgesine, ilhamın yüce dünyasına çeken şairlerin?”(sh 52)Karakoç’un düzyazılarındaki gezintide şiir ve şair hakkındaki düşünceleri netleşmiştir, sanırım. Şair, daima inanç, kültür ve medeniyet üçgeninde şiiri ve şairi aramanın gerekliliğini ifade eder. Kendi köklerine yabancı olmanın, şairine ve şiirine bir şey kazandırmayacağı ortadadır.Bu sebeple sanatçının misyonunun önemli olduğunu vurgular ve sanatçıyı görevlendirilmiş insan olarak tahayyül eder, kişi farkında olmaksızın. Karakoç’un düzyazılarında alıntıları çoğaltmanın ne gereği vardır? Zaten, şaire ve şiire yüklediği anlam, yeterince açık değil midir?Sezai Karakoç’un Şiirlerinde Şiir-Şair İkilemi “İki dünyaCin ve Melek beyiŞairlerin örtüsüne özendiğiGölgesiz peygamber” (1)İlk şiir kitabı, Hızırla Kırk Saat’te geçer, bu dizeler. Sezai Karakoç’un tüm şiir kitaplarında mutlaka şiir’e ve şair’e ilişkin mana dolu ifadeler vardır. Şiirin tarifi, amacı, şairin görevi, şiirde duygu ve fikir… Şairin ikinci şiir kitabı Taha’nın Kitabı-Gül Muştusu’ndan:“Evet yine de şiirdir beni ara sıra dinlendirenAcıma aralıklar veren” (2)Şiir, acıya aralıklar veren bir iç dökmedir, insanın yalnızlığını giderme aracıdır. Sadece şiir bu mudur?“Şiir içimizdeki zindanların mahkûmudur”(3)Evet, şiir içimizdeki zindanların mahkûmudur.Söylenemeyenlerin sembolleştirildiği kelimelerden oluşan şiir, içimizdeki zindanların mahkûmudur.Taha’yı Asım’casına günümüz insanına sunar:“Bir şiir halinde gelenBir bilgi halinde gelenO ses olmasaKapıdan ne umar ne bekler TahaKapı ki dostun yüzünde açılır” (4)Taha kapıdan bir şey ummaz.Kapı, ancak dost yüze açılır. Lakin Taha bir şiir, bir bilgi halinde gelen o sese aşinadır.Fuzulî’nin dediği gibi:“Ne yanar kimse bana âteş-i dilden özgeNe açar kimse kapım bâd-ı sabadan gayrı”Sezai Karakoç’un bu konu hakkında bir başka açılımı:“Sen ey şair ki ellerini kollarını çarmıha gerdinÖlüm ki tabiat üstü hayatların meneceriEn yeni buluşu intihardır.”(5)Sezai Karakoç’un “Kapalı Çarşı” adlı şiiri, şairanelikten öte son yetmiş yıla ayna tutar: Kar ŞiiriKarın yağdığını görünceKar tutan toprağı anlayacaksınToprakta bir karış kan görünceKar içinde yanan karı anlayacaksınAllah kar gibi gökten yağıncaKarlar sıcak sıcak saçlarına değinceBaşını önüne eğinceBenim bu şiirimi anlayacaksın Bu adam o adam gelip giderSenin ellerinde rüyam gelip giderHer affın içinde bir intikam gelip giderBu şiirimi anlayınca beni anlayacaksın Ben bu şiiri yazdım aşıkçeşitiÖyle kar yağdı ki elim üşüdüRuhum seni düşününce ışıdıHer şeyi beni anlayınca anlayacaksın. (6) “Kar içinde yanan kar”, “Allahın kar gibi gökten yağması”, “Her affın içinde gelip giden bir intikam”, “Kar yağarken elin üşümesi”, “ve hele hele “Her şeyi beni anlayınca anlayacaksın” ifadesi şiirin karla ilgili olmadığını, şiirin fikir işçiliğini ortaya koyar. Dördüncü şiir kitabında şairin inançsız olması halinde etkisizliğini şöyle belirtir, Sezai Karakoç:“Beşinci oğul bir şairdiBabanın git demesine gerek kalmadanGeldi ve Batı’nın ruhunu sezdiBüyük şiirle tasarladı trajik ve ağırBatı’nın uçarılığına ve Doğu’nun kaderine dairTopladı tomarlarını geri dönmek istediÇöllerde tekrar ede ede şiirleriniKum gibi eridi gitti yollarda(7)