Bu merkezin neden hayata geçirilmek istendiği merak edilmedi, kırılmışlığımız ondandır.Bu merkezin şehre neler katabileceği bizden dinlenmedi, bir nebze.Bu merkezin açılması için neye ihtiyaç duyulduğunu soran olmadı.Bu merkezin hangi zorluklar içinde oluşturulduğu ve hangi kaynaklara sahip olduğu sorulmadı.Oysa bu merkezi açma isteğimizi ve desteklerini esirgememelerini istemiştik, yetkililerden.Şehre sevdayla bağlı, gerektiğinde istediğimizi bir günde temin edebilecek isimler haberdardı, yaptıklarımızdan.“İş Adamı” sıfatına sahip isimlerle görüşmedik, değil.Kendimizce yazdıklarımızı kitaplaştırdık, merak eden olmadı.Ne yapabilirdik, bu kısır döngüde?Şehir Araştırmaları Merkezi’ne, elimizde avucumuzda mekân için değerli birçok kaynak eseri satarak, tavrımızı ortaya koymaktayız.Bu şehrin meseleleriyle ilgilenen milletvekilleri ile de görüştük, kısmen.Bu şehrin sahip olmasında fayda gördüğümüz merkez için yapabildiğimiz ne varsa gerçekleştirmek isteriz, kuşkusuz.Merkez için aldığımız ulaşım aracını satarak, işe başladık. Bu araçla şehrin dört yanını kolaylıkla gezmek, tarihî eserleri yerinde görmek, kişilerle görüşmek için almıştık.Merkez için satın aldığımız kaynak eserlerin nadir olanlarına sıra geldi.1920’lerde, 1930’larda basılan kimi kitapları elden çıkaracağız.Ne mi olacak?Altmış-yetmiş metrekarelik bir yeri satın almaya çalışacağız, bin metrekarelik yer düşlerken.Yetecek mi, bu kıymetli eserleri elden çıkarmakla kazanılan(?) para?Hayır, yetmeyecek!..İşte böyle, değerli okurlar!...Bu güne kadar yüzbinlerce lira harcadığımız, maddî değeri villalar almaya yeterli kaynak eserleri, daracık bir iş yerine hapsetmek, insanı üzmektedir.Olsun, bin metrekarelik yer düşümüzde saklı olsun.Yetmiş metrekarelik yerin ne kirası olacak ne vergisi!..Maruzatımız, bundan ibarettir, özetle.Biz, bu yola gönül düşürdük, baş koyduk, çünkü. Bu merkez, hayalimizde olan sevdamızdır.

HABERİ SİTEDEN OKU...