Anne!
Maharetli ellerinle açtığın yufka ekmeklerini,
Lezzetine doyamadığım dürümlerini,
Kıssadan hisselerle dolu en dertli ninnilerini,
Yorganımın kılıfını değiştirirken, söylediğin manilerini özledim
Anne.
Şefkat dolu sesinle “annen kurban olsun” demeni,
Evden çıkarken” Yavrum kendine çok dikkat et”cümleni,
İşin kolayına kaçmadan benimle dertleşmeni,
Pantolon ve gömleklerimi jilet gibi ütülemeni özledim.
Anne!
Yardımseverliğini onun bunun sıkıntılarını paylaşmanı,
Komşularınla her konuda dayanışmanı,
Ağzından balların en hası dökülüyor gibi konuşmanı,
Sevdiklerinin sıkıntısıyla üzülmen,i neşeleriyle coşmanı özledim.
Anne!
Uzun kış gecelerinde anlattığın manidar hikayelerini,
Birbirinden zor ve o kadar da komik tekerlemelerini,
Her geciktiğimde beni sabır ve endişe ile beklemelerini,
Sıkıntılarını mahirlikle benden gizlemelerini özledim.
Anne!
Derin tatlı uykulara daldıktan sonra üzerimi örtmelerini,
Süt sağarken koyunlarımızın mutluluk melemelerini,
Komşu kızlarının büyük bir ustalıkla kulaklarını delmelerini,
Güzel sohbetlerin için komşuların sık sık yanına gelmelerini özledim.
Anne!
Miğren ağrılarım tuttuğunda başımı şefkatle ovmanı,
Beni mutlu etmek için etrafımda dolanmanı,
Şakıyan bülbül misali daldan dala konmanı,
Ruhu güzel fiziği güzel gelin adayını aramanı özledim.
Anne!
Gaz lambası ışığında bana kazak örmeni,
Huşu içinde gece yarılarında ibadet etmeni,
Yemeyip yedirmeni içmeyip içirmeni giymeyip giydirmeni,
Tırnağımı bile dünyanın hiçbir nimetine değiştirmemeni özledim.
Anne!
Yetiştirdiğin çiçekleri sularken onlarla konuşmanı,
En güzel kokan Muhammedi gülleri bana koklatmanı,
Gün görmediğini, menzil murat almadığını anlatırken, duygulanmanı
İşlerini yaparken, çok titiz olmanı özledim.
Anne!
Beni askere yolcularken tarifi imkansız bir acayip oluşunu,
Sevdalı ve merhamet abidesi gözlerinle bana bakışını,
Gençliğinde işlediğin yastıklarımın nakışını,
Sen yanımda olduğunda hayattan zevk alışımı özledim.
Anne!
Bağ bozumuna gittiğimizde rahvan at gibi koşuşturmanı,
Bayramlarda ve seyranlarda samimi dostlarına hal hatır sormanı,
Çocukluk yıllarımda saçlarımı özenle taramanı,
Her şeyini çok düzenli ve mükemmel yapmanı özledim.
Anne!
Son nefesini verirken bile üzülmeyeyim diye gülmeni,
Başım sıkıştığında Hızır a.s gibi yıldırım hızıyla gelmeni,
Hiçbir karşılık beklemeden insanları ziyaret etmeni,
Farkında olmadan en önemli hayat derslerini vermeni özledim.
Anne!
Parmakla gösterilen saygın bir insan olmam için çaba ve gayretini,
Soframızdaki helal lokmaların bereket ve lezzetini,
Eşine az rastlanan bu fani dünyadaki şeref ve izzetini,
En nadide sevdaları yaşandığı yürek hararetini özledim.
İBRAHİM HALİL DEMİR'İN ŞİİRİ